Włodzimierz Olgierdowicz

Włodzimierz Olgierdowic (zm. po 12 października 1398) – starszy syn Olgierda, wielkiego księcia litewskiego i jego pierwszej żony Anny, książę kijowski (1377–1395), następnie kopylski i słucki.

Życiorys

Podtrzymując tradycję, że o obsadzie metropolity "całej Rusi" decyduje książę kijowski, wspierał starania metropolity Cypriana o podporządkowanie Cerkwi w Moskwie, więżąc w 1384 metropolitę Dionizego^[1]. Po wstąpieniu Jagiełły na tron Polski uznał się jego lennikiem i potwierdził swoją wierność królowej Jadwidze, Jagielle i Koronie Królestwa Polskiego 12 lipca 1388^[2] w Łucku^[3].

Po dojściu Witolda do władzy namiestnika na Litwie (ugoda w Ostrowie 1392), Włodzimierz próbował bronić swojego władztwa przed zakusami Witolda i Skirgiełły. Pod koniec października lub w listopadzie 1394 został jednak pozbawiony władzy nad Kijowem, w zamian zaś otrzymał księstwo kopylskie i słuckie i stał się wasalem Witolda^[4]. Włodzimierz występuje po raz ostatni w źródłach jako świadek traktatu Witolda z zakonem krzyżackim z 12 października 1398^[5].

Dziećmi Włodzimierza Olgierdowica byli:

córka, żona księcia twerskiego Wasyla,
córka, żona księcia raciborskiego Janusza II,
Aleksander, zwany Olelko (ur. 1395 lub wcześniej, zm. 1454), od którego wywodzi się ród Olelkowiczów-Słuckich,
Iwan Bielski (zm. 1452 lub później), od którego wywodzi się ród Bielskich^[6],
Andrzej.

Przypisy

↑ J. Tęgowski, Pierwsze pokolenia Giedyminowiczów, Poznań – Wrocław 1999, s. 81–82.
↑ J. Tęgowski, Pierwsze pokolenia Giedyminowiczów, Poznań – Wrocław 1999, s. 81.
↑ J. Tęgowski, Kilka słów o małżeństwach Wielkiego Księcia Litewskiego Olgierda Giedyminowica, s. 654.
↑ J. Tęgowski, Pierwsze pokolenia Giedyminowiczów, Poznań – Wrocław 1999, s. 82–83. Z. Wdowiszewski, Genealogia Jagiellonów i Domu Wazów w Polsce, Kraków 2005, s. 37, podał jako datę wyparcia Włodzimierza z dzielnicy kijowskiej początek 1395.
↑ J. Tęgowski, Pierwsze pokolenia Giedyminowiczów, Poznań – Wrocław 1999, s. 83.
↑ Genealogia 2005 ↓, s. 37.

Bibliografia

Wdowiszewski Z.: Genealogia Jagiellonów i Domu Wazów w Polsce. Kraków: Avalon, 2005, s. 37. ISBN 83-918497-2-4..
Tęgowski J., Pierwsze pokolenia Giedyminowiczów, Wydawnictwo Historyczne, Poznań – Wrocław 1999, s. 81–84. ISBN 83-913563-1-0.

[1] J. Tęgowski, Pierwsze pokolenia Giedyminowiczów, Poznań – Wrocław 1999, s. 81–82.

[2] J. Tęgowski, Pierwsze pokolenia Giedyminowiczów, Poznań – Wrocław 1999, s. 81.

[3] J. Tęgowski, Kilka słów o małżeństwach Wielkiego Księcia Litewskiego Olgierda Giedyminowica, s. 654.

[4] J. Tęgowski, Pierwsze pokolenia Giedyminowiczów, Poznań – Wrocław 1999, s. 82–83. Z. Wdowiszewski, Genealogia Jagiellonów i Domu Wazów w Polsce, Kraków 2005, s. 37, podał jako datę wyparcia Włodzimierza z dzielnicy kijowskiej początek 1395.

[5] J. Tęgowski, Pierwsze pokolenia Giedyminowiczów, Poznań – Wrocław 1999, s. 83.

[CITEREFGenealogia200537-6] Genealogia 2005 ↓, s. 37.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]